Komunikaty HL7® V3
HL7® w wersji 3 (podobnie jak w wersji 2.x) jest standardem służącym do wymiany informacji w formie komunikatów dla systemów informatycznych ochrony zdrowia. Wersja 3 jest odpowiedzią na silne zapotrzebowanie na poprawę obsługi złożoności komunikacji. Rezultatem jest bardziej rygorystyczna specyfikacja. Główne wady komunikatów HL7® w wersji 2.x:
- doraźny proces budowy rozwiązań,
- brak sprecyzowanej metodologii,
- brak formalnych wytycznych przy konstruowaniu komunikatów,
- wartości poszczególnych pól oraz zdarzenia opisane językiem naturalnym,
- brak strukturalnego związku między danymi,
- segmenty wielokrotnie używane w wielu komunikatach,
- definicje komunikatów wielokrotnie używane w wielu zdarzeniach,
- wymaganie reutylizacji komunikatów sprawia, że większość danych jest opcjonalna,
- niespójność między użyciem zdarzeń wywołujących a kodów statusów,
- brak specyfikacji dla danego systemu informatycznego ochrony zdrowia.
Zasady tworzenia komunikatów w wersji 3:
- międzynarodowość – obsługa lokalnych wariantów komunikatów,
- kompatybilność funkcjonalna z komunikatami w wersji 2.x,
- kompatybilność z przyszłymi wersjami 3.x – jeżeli w nowej wersji protokołu komunikacji modyfikowana jest struktura komunikatu, to musi być ona zrozumiała dla systemu zaprojektowanego do działania z poprzednimi wersjami,
- poufność danych pacjenta,
- autoryzowany dostęp do usług
- bezpieczeństwo i izolacja danych,
- niezaprzeczalność i integralność.
Główne nowe cechy komunikatów w wersji 3:
- HL7® w wersji 3 jest standardem zorientowanym obiektowo i modelowanym prz pomocy notacji UML.
- Standard komunikatów (w przeciwieństwie do wersji 2.x) jest oparty na referencyjnym modelu danych (Reference Information Model, RIM).
- Implementowany za pomocą XML – jako element metodologii dla standardów HL7® V3.
- Zredukowana opcjonalność danych.
- Możliwość sprawdzenia zgodności ze standardem w wersji 3.
